Alle kinderen luisteren wel eens niet naar hun ouders. Dat hoort erbij. Er kunnen allerlei redenen zijn waarom je kind niet naar je luistert. Je kind is bijvoorbeeld zo druk aan het spelen, zit helemaal in een game of gaat zo op in zijn boek dat hij je echt niet hoort. Hij heeft dan helemaal niet door dat je tegen hem praat. En dat is ook heel begrijpelijk. Sterker nog, het is eigenlijk helemaal niet zo erg, want je kunt je goed voorstellen dat je kind in zo’n situatie niet naar je luistert. Je kind doet het niet expres.
Het wordt pas vervelend als je het idee hebt dat je kind wél expres niet naar je luistert of als het niet luisteren te vaak gebeurt. Dan kan de frustratie bij jou als ouder langzaam maar zeker gaan oplopen. Uiteraard zou je heel graag zien dat je kind wél naar je luistert, zonder dat jij eerst gefrustreerd raakt, zonder dat jij je stem moet gaan verheffen of zonder dat jij moet gaan dreigen met allerlei consequenties of straffen. En dat kan!
⇒ In dit artikel geef ik je 10 basistips, die er samen voor gaan zorgen dat je kind beter naar je luistert. Het zijn misschien niet altijd de meest voordehand liggende tips, maar m.i. horen ze er wel allemaal bij. Hier komen ze:
1. Zorg voor duidelijke afspraken in huis. 
Duidelijkheid is een ontzettend belangrijk onderdeel van opvoeden. Kinderen vinden dat zo fijn. Uiteraard vinden ze dat niet bewust fijn, maar we weten uit onderzoek dat ze er wel bij varen als ze weten waar ze aan toe zijn. (Net als volwassenen eigenlijk.)
Zorg dat je vooral afspraken maakt over thema’s, die je zelf enorm belangrijk vindt. Dus als je kind zich er niet aan zou houden, dan gaan je haren recht overeind staan. Denk maar aan afspraken als ‘we doen elkaar geen pijn’ of ‘als we het ergens niet mee eens zijn, dan zeggen we dat op een rustige manier’ (we gaan dus niet schreeuwen, slaan ed.).
En als je een afspraak met je kind hebt gemaakt, dan is het natuurlijk belangrijk dat je je kind eraan houdt. Dus denk goed na waar je precies afspraken over maakt. Vanaf het moment dat je de afspraak hebt gemaakt, moet je bereid zijn om je kind eraan te houden.
In dit kader helpt het principe ‘Zeg wat je doet, doe wat je zegt.’ erg goed. Als je niet bereid bent om te doen wat je zegt, dan kun je het ook beter niet zeggen of beter niet die afspraak maken.
Dit klinkt op zich natuurlijk ontzettend eenvoudig, maar in praktijk is dit vaak nog behoorlijk lastig. Neemt niet weg dat het voor je kind (en dus ook voor jou) belangrijk blijft om duidelijkheid te krijgen. Er zit alleen één addertje onder het gras: de afspraken die je met je kind maakt, gelden voor iedereen in het gezin, dus ook voor jou…
⇒ Kortom: gun je kind jouw duidelijkheid.
2. Pas consequenties toe
Zoals je bij punt 1 las, is het belangrijk om je kind (en jezelf) aan de gemaakte afspraak te houden. Maar dat is nog niet alles. Als je kind zich er (herhaaldelijk) niet aan houdt, dan is het belangrijk dat je je kind een consequentie geeft. Uiteraard is het nu niet de bedoeling om je kind zo maar allerlei consequenties te geven. Een goede consequentie past bij de situatie, waarin je kind zich niet aan de afspraak hield.
Bijvoorbeeld: als je kind toch met de bal blijft spelen, terwijl je al 2x hebt gezegd dat dat binnen niet mag, dan mag je de bal best een tijdje wegnemen.
Dit voorbeeld is een consequentie die past bij de situatie en die je kind (zeker vanaf een jaar of 2) goed begrijpt. Houd de consequenties wel altijd passend, logisch, reëel en eerlijk. Het gaat echt niet om de intensiteit of duur van de straf maar om de boodschap, die je je kind wil geven. Daarbij pak je ook nooit zo maar iets weg of geef je je kind nooit zomaar ‘uit het niets’ een consequentie; je zorgt altijd voor een leermoment. Je legt je kind kort en bondig uit wat je doet én waarom.
Een consequentie als ‘zonder eten naar bed’ of een corrigerende / pedagogische tik is nooit passend, logisch of eerlijk. .
⇒ Wees bereid om consequenties toe te passen als je kind zich niet aan jullie afspraak houdt.
Meer weten? Lees dan m’n artikel ‘Nee, niet doen, dat mag niet!’ over grenzen stellen zonder ‘nee’ of ‘niet’.
Maak je je zorgen over je kind (0-16 jaar) dat niet goed luistert, slaapt of eet? Of heb je een andere opvoedvraag, waar je graag een antwoord of oplossing voor wil?
Lees dan hier wat ik voor je kan doen om dat op te lossen.
Wil je eerst meer over mij en m’n bedrijf weten?
Lees dan hier meer over m’n achtergrond.
3. Voorkom dat je in een opvoedvalkuil trapt.
Iedere ouder trapt er wel eens in: een opvoedvalkuil. Je bent je er misschien niet echt bewust van, maar onbewust pak je dan een situatie onhandig aan, waardoor je kind juist niet leert om naar je te luisteren. Sterker nog, deze tactieken werken vaak averechts.
Ik geef je hieronder 3 voorbeelden:
– ‘Je wil dat je kind iets voor je doet en je vraagt het hem een paar keer. Je kind doet het echter niet. Pas op het moment dat je echt boos wordt en gaat schreeuwen, komt je kind pas in actie.’
– Of: ‘Je geeft je kind een hele lange of juist vage instructie, waardoor het voor je kind helemaal niet duidelijk is wat je precies van hem verwacht. En jij je maar afvragen waarom je kind niet doet wat jij hem vraagt…’
– Of: ‘Jullie zijn in de winkel en je kind wil graag iets lekkers kopen. Jij geeft aan dat je dat niet wil kopen. Dan gaat je kind ineens heel hard huilen, schreeuwen en krijsen. Midden in de winkel. Gauw leg je het lekkers in het karretje. Dan houd je kind tenminste op met dat geschreeuw.’
⇒ Herken je misschien één van deze voorbeelden?
In deze voorbeelden leert je kind helaas niet om naar je te luisteren. Het leert wél om (1) pas in actie te komen op het moment dat jij boos wordt of gaat schreeuwen (dus niet als je het rustig vraagt), (2) je kind weet wel dat je iets van hem gevraagd hebt, maar begrijpt je instructie gewoon niet en kan het daardoor simpelweg niet doen, en (3) je kind leert dat hij door te gaan huilen, schreeuwen of krijsen toch krijgt wat hij wilde.
=> Kortom: voorkom dat je in deze opvoedvalkuilen trapt. Uit deze voorbeelden haal je dat (1) het belangrijk is van je kind te verwachten dat hij bij de 1e of 2e keer dat je het vraagt in actie komt (en niet pas na 10x vragen of nadat je boos bent geworden), dat (2) je een korte, duidelijke instructie geeft, die je kind kan begrijpen én uitvoeren, en dat (3) je je aan je afspraak houdt, dus als je gezegd hebt dat je kind iets niet mag of krijgt dan blijft dat zo, ongeacht het daaropvolgende gedrag of de reactie van je kind (zie ook punt 1 van dit artikel).
Je leest meer over dit thema in m’n artikel ‘Laat dat nou! | 5 opvoedvalkuilen waar we allemaal intrappen én waardoor opvoeden onbedoeld lastiger wordt.’.
TIP: Bekijk ook m’n video ‘Doe dit NIET als je wil dat je kind beter naar je luistert!’.
4. Geef je kind voldoende positieve aandacht
Dit punt is eigenlijk het aller-, aller-, allerbelangrijkste in de opvoeding en mag dus absoluut niet ontbreken. Helaas gaat het nog wel eens mis, om de eenvoudige reden dat we als ouders soms bang zijn om onze kinderen te ‘verwennen’. We zijn bang om ons kind ‘te veel’ positieve aandacht te geven. Toch bestaat er niet zo iets als ‘te veel’ positieve aandacht geven. Verwennen is op deze manier dan ook echt niet mogelijk.
Stel het je als volgt voor: je kind begint iedere ochtend met een leeg rugzakje dat dagelijks met positieve aandacht gevuld moet worden. Die positieve aandacht geef je je kind o.a. door samen tijd door te brengen met je kind (ook één-op-één) en door regelmatig met je kind te spelen (sluit dan aan bij wat je kind aan het doen is). Verder is het belangrijk om je kind te laten weten wat hij goed doet en dat ook op dát moment specifiek en expliciet te benoemen.
=> Kortom: wees niet bang om je kind positieve aandacht te geven. Je kind heeft dat heel hard nodig.
Meer weten? Lees dan m’n artikel ‘Voorkom ongewenst gedrag: Geef je kind positieve aandacht’ over hoe je je kind voldoende positieve aandacht kunt geven.
5. Zorg dat je kind zich gezien en gehoord voelt.
Nog zo’n onmisbaar concept binnen (positief) opvoeden, waardoor je kind beter naar je gaat luisteren, is om er als ouder voor te zorgen dat je kind zich gezien en gehoord voelt. Het is zo belangrijk dat je kind zich door jou begrepen voelt.
Als er iets aan de hand is waardoor je kind van slag, verdrietig of misschien wel boos is, dan is het goed om te laten merken dat je graag wil weten wat er precies met je kind aan de hand is. Je gaat op zoek naar de emotie van je kind en je probeert die te benoemen: ‘ik zie dat je verdrietig / boos / teleurgesteld bent’. Je kind zal dan aangeven of dat klopt (of niet). Klopt je inschatting niet, dan zegt je kind zelf wat hoe hij zich wel voelt of – als je kind daar nog te jong voor is – dan benoem je zelf een andere emotie, die het evt. ook kan zijn. Daarna verplaats je je in je kind en benoem je dat je kunt invoelen waarom je kind zich inderdaad zo voelt.
Door deze aanpak voelt je kind zich echt gezien en gehoord. Je zult merken dat de eerst nog zo heftige reactie van je kind nu al een stuk minder is en dat je kind al veel rustiger is. Zodra dat gebeurd is, kun je het met je kind hebben over wat er wel en niet mag. Zo lang je kind nog in de heftige emotie zit, is je kind niet ontvankelijk voor jouw woorden of input.
O ja, opmerkingen als ‘stel je niet aan’, ‘waarom huil je nú alweer’ of ‘er is toch niks gebeurd’ doen nooit recht aan de emotie van je kind. Met dit soort opmerkingen wals je juist over de emoties van je kind heen en neem je zijn emoties niet serieus.
⇒ Schenk eerst aandacht aan de emotie van je kind. Daardoor voelt je kind zich gezien en gehoord. Daarna is er ruimte om het over de situatie en zijn gedrag te hebben.
Als je meer wil lezen over dit thema, lees dan m’n artikel ‘4 manieren om je kind te helpen met lastige emoties (+ 3 BONUSTIPS)‘.
Autoritatief opvoeden
De eerste 5 tips gaan voornamelijk over ‘structuur, regelmaat en duidelijkheid’ (punten 1, 2 & 3; dimensie 1) enerzijds en over ‘warmte & betrokkenheid’ (punten 4 & 5; dimensie 2) anderzijds. Als beide dimensies in voldoende mate in de opvoeding aanwezig zijn, dan is er sprake van ‘autoritatief opvoeden’.
⇒ Uit onderzoek weten we dat kinderen, die autoritatief opgevoed worden, de grootste kans hebben om zich optimaal te ontwikkelen. Vandaar dat deze punten zo belangrijk zijn. In het belang van je kind mogen ze niet ontbreken in een positieve opvoeding.
6. Zorg dat je kind voldoende slaapt.
Iedere ouder heeft al wel eens ervaren dat te weinig slapen echt een flinke wissel op je kan trekken. Na een periode van slecht of weinig slapen, ben je overdag niet alleen ontzettend moe, maar kun je ook minder hebben van anderen om je heen, ben je prikkelbaarder, heb je een korter lontje, ben je sneller boos en gefrustreerd, kun je je minder goed concentreren, heb je minder energie, ben je sneller ziek en ga zo maar door. Dat geldt voor kinderen natuurlijk net zo; daarnaast hebben zij de slaap hard nodig voor hun groei en ontwikkeling. Je kunt je wel voorstellen dat kinderen, die goed en voldoende slapen, overdag beter naar hun ouders luisteren.
⇒ Kortom: een goede nachtrust en voldoende slaap zijn onmisbaar. Vandaar dat het zo belangrijk is dat je kind voldoende slaap krijgt.
Als je graag wil lezen hoe je ervoor zorgt dat je kind beter slaapt, lees dan m’n artikel ‘Lekker slapen! Praktische tips voor kinderen en hun ouders.’.
Cursus ‘Help, mijn kind luistert niet!?’
Wil je graag weten hoe je ervoor zorgt dat je kind beter én sneller naar je luistert?
Op een positieve, liefdevolle en constructieve manier.
=> Dan is deze cursus precies wat je zoekt.
=> Vraag nu GRATIS Les 1 van deze cursus aan.
Lees hier wat je allemaal van deze cursus mag verwachten.
7. Zorg voor een gezonde leefstijl van je kind.
Dit is eigenlijk een zijspoortje, maar ik vind deze zo belangrijk dat ik ‘m toch in deze lijst opneem. Bij een positieve opvoeding hoort m.i. namelijk ook een gezonde leefstijl. Als je kind gezonde voeding binnenkrijgt, voldoende beweegt en veel buiten speelt, dan is de kans groot dat je kind lekker(der) in zijn vel zit en op een fijne manier door het leven gaat. Kinderen, die lekker in hun vel zitten, zijn eerder geneigd om naar hun ouders te luisteren.
In het artikel ‘Overgewicht bij kinderen: Wat is het precies en wat kun je er aan doen?‘ lees je wat het voor gevolgen voor kinderen kan hebben als ze overgewicht hebben en daardoor (vaak) niet optimaal in hun vel zitten.
8. Samen opvoeden
Voor partners kan het soms nog best een uitdaging zijn om qua opvoeding op één lijn te zitten. De verschillen in jullie aanpak kunnen komen doordat jullie zélf allebei een andere opvoedaanpak hebben genoten; en misschien wil je de aanpak, die je zelf als kind kreeg, graag overnemen óf juist helemaal niet. Of jij hebt over specifieke opvoedtheorieën gelezen en wil die graag toepassen, maar je merkt dat je partner daar totaal niet achter staat.
Nou hoef je als partners echt niet altijd exact dezelfde opvoedaanpak te hanteren, maar het is voor je kind wel het fijnst als hij weet waar hij aan toe is en dat hij weet wat hij van jullie kan verwachten. Vandaar dat het fijn is als je het over een aantal basisthema’s eens kunt worden. Hoe meer jullie aanpak of ideeën uit elkaar liggen, hoe moeilijker het zal zijn om het met elkaar eens te worden. Dat lukt dus ook niet met één gesprekje. Neem daar de tijd voor en bespreek in alle eerlijkheid en openheid hoe jullie beiden over de opvoeding (en specifieke onderwerpen daarbinnen) denken en leg uit hoe dat komt. Pas als je weet waar de ideeën en redeneringen van de ander vandaan komen, kun je verder. Op die manier is de kans het grootst dat jullie over veel opvoedthema’s consensus bereiken.
⇒ Blijf in het belang van jullie kind open en eerlijk over jullie opvoedaanpak communiceren.
Lees meer over dit thema in m’n artikel ‘Ruzie over de opvoeding: Zo los je het op!’.
9. Zorg goed voor jezelf
Bij punten 6 en 7 gaf ik al aan dat het voor je kind belangrijk is om een gezonde leefstijl te hebben en om voldoende te slapen. Dat geldt voor jou als ouder natuurlijk net zo goed. Ook voor jou is het namelijk belangrijk om voldoende te slapen, gezond te eten en voldoende te bewegen. Misschien ken je de uitdrukking ook wel: ‘als je goed voor jezelf zorgt, dan kun je beter voor anderen zorgen’. En misschien komt er bij jou als volwassene nog wel bij dat je de mate van (chronische) stress probeert te beperken.
⇒ Zorg er voor dat je actief aandacht besteedt aan je eigen gezondheid. Ook daarin geef je je kind een belangrijk voorbeeld. En zeg nou zelf: als jij lekker in je vel zit, kun je de opvoeding van je kind weer net een stapje beter aan. Toch…?
Lees meer over dit thema in m’n artikel ‘3 Goede Voornemens voor Ouders (of: Hoe houd je het ouderschap goed vol?)’.
10. Last but not least: Blijf zelf rustig.
Welke lastige opvoedsituatie zich ook voordoet, het is altijd belangrijk dat jij als ouder rustig probeert te blijven. Jij geeft je kind altijd een voorbeeld van hoe je in leuke, fijne of juist lastige situaties kunt reageren. Uiteraard heb je liever niet dat je kind gaat schreeuwen, schelden of tieren als hij boos, verdrietig, gefrustreerd of teleurgesteld is; doe dat dan zelf ook niet. Je kind ziet jou namelijk als voorbeeld. En vergis je niet: ook al zeg je nog zo vaak tegen je kind dat het belangrijk is om rustig te blijven, als je dat zelf niet doet, heeft je uitspraak weinig waarde. Je kent de volgende uitspraak misschien wel: ‘Je kind doet zoals jij doet, niet zoals je zegt’.
Als je meer wil lezen over hoe je zelf kunt stoppen met schreeuwen en wil leren hoe je op een positieve manier met je kind kunt communiceren, vraag dan GRATIS mijn e-book ‘Stop met Schreeuwen’ aan.
Heb je het idee dat je de meeste van deze punten al toepast in jouw opvoeding, maar heb je het idee dat het gedrag van je kind nog steeds niet goed hanteerbaar is?
Neem dan contact met me op, zodat we samen kunnen kijken waar het mis gaat, wat er anders kan en hoe je de relatie met je kind (nóg) beter maakt.
Wil je graag reageren op dit artikel?
Dat mag! Zet jouw reactie dan onder dit bericht. Houd het wel constructief, liefst in de vorm van ‘Tips & Tops’. Dankjewel voor je medewerking!
Wil jij meer OpvoedTips van Joyce lezen én ze als eerste in je mailbox ontvangen?
Dat kan! Helemaal gratis en vrijblijvend. Aanmelden is heel eenvoudig.
Cadeau: Als welkomstcadeau ontvang je meteen na je aanmelding het E-book ‘Nóg meer genieten van je kind – 5 x 5 OpvoedTips’.
Je leest er hier meer over.
Heb je vragen over één van deze thema’s, wil je meer weten over het onderwerp of heb je een andere opvoedvraag?
Neem dan contact met me op.
Met vriendelijke groet,
Joyce Akse
Opvoedcoach & Psycholoog | http://www.aksecoaching.nl | info@aksecoaching.nl
© 2020. Joyce Akse / Akse Coaching, alle rechten voorbehouden.
Klik hier voor jouw dagelijkse portie OpvoedInspiratie op Facebook.
Lees ook andere artikelen van Joyce met waardevolle OpvoedTips:
– ‘10 basistips om je kind of tiener beter te laten eten (incl. praktische tips).‘
– ‘10 basistips om je baby, kind of tiener lekker te laten slapen.‘
– ‘Peuterpuberteit: 10 domeinen om samen met je kind te overwinnen.‘
– ‘10 redenen waarom baby’s huilen (en wat je dan kunt doen).‘
– ‘Sturing & verbinding: Waarom beide aspecten onmisbaar zijn in de opvoeding van jouw kind.‘
Klik hier voor andere opvoedtips, bijv. over voeding, media, beweging ed.
© De foto van Joyce Akse is gemaakt door Ilona Tychon Fotografie.
Ga (terug) naar de website van ‘Akse Coaching – Opvoedcoaching & Opvoedadvies’.
We hebben allemaal wel eens een gevoel van stress: jijzelf, je partner, je familie, je vrienden. Iedereen herkent dat wel. En dat is helemaal niet erg. Stress hoort nou eenmaal bij het leven.
Een beetje gestresst zijn of een beetje spanning voelen is trouwens helemaal niet erg. Sterker nog, dat is op bepaalde momenten heel normaal en juist positief. Veel mensen zijn bijv. gespannen als ze een presentatie moeten geven, wanneer ze een examen hebben of voordat ze op vakantie gaan. Je bent dan extra alert, je let goed op en je kunt snel reageren. Zodra de spannende situatie voorbij is, zakt het gespannen gevoel weer.
Stress heeft invloed op je manier van denken, je emoties (gevoelens), je lichaam en je gedrag. Het is belangrijk om erop te letten of je stress ervaart, zodat je er iets aan kunt doen.
Als je gestresst bent, nemen je hartslag, bloeddruk, ademhaling en spierspanning toe, je spijsvertering vertraagt en je pupillen worden wijder: je lichaam komt in een staat van paraatheid. Hierdoor kun je spannende situaties beter aan.
De Hypothalamus-hypofyse-bijnier-as (‘Hypothalamic-Pituitary-Adrenal axis’ in het Engels) speelt een belangrijke rol in de stressrespons. Het geeft een langzame respons op stress: het duurt ongeveer 30 minuten voordat cortisol in het bloed gemeten kan worden.
– De hippocampus: 
– Denken: je bent sneller afgeleid, je hebt moeite om je te concentreren, je bent vergeetachtig(er), je piekert veel.- Emoties: je kunt je moeilijk(er) ontspannen, je reageert sneller emotioneel (sneller prikkelbaar of geïrriteerd, boos of huilen), en/of je hebt gevoelens van somberheid en angst.
Je kunt je voorstellen dat ook opvoeden en gevoelens van stress niet goed samengaan. Als jij als ouder niet goed in vel zit, omdat je je langere tijd gestresst voelt, dan werkt dat door in jouw manier van opvoeden.
Als je veel gevoelens van stress ervaart, dan is het belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Zeker als ouder is dat erg belangrijk, want je weet: ‘als je goed voor jezelf zorgt, kun je ook beter voor anderen, voor je kinderen, zorgen’.
Uiteraard is het niet genoeg om de oorzaak van je stressgevoel te weten. De problemen lossen zich nou eenmaal niet vanzelf op. Vandaar dat het ook belangrijk is om na te denken over oplossingen en om daarmee aan de slag te gaan. Bedenk wat je allemaal zélf kunt doen om de stressvolle situatie op te lossen of op een andere manier aan te pakken.
Let trouwens op dat je die afwisseling niet te veel zoekt in de social media. Het is heel verleidelijk om even je telefoon erbij te pakken op de momenten dat je rust neemt, maar juist dan zul je berichten over het coronavirus of andere (negatieve) nieuwsberichten tegenkomen. Als je merkt dat die berichten een negatief effect hebben op jouw stemming of je stressgevoel verhogen, dan is het beter om het lezen van die berichten te beperken. Uiteraard mag je zeker nog het nieuws volgen, maar beperk dat tot max. 1x per dag.
Praat over je situatie met iemand die je vertrouwt en met wie je goed kunt praten. Dat helpt jou om alles goed op een rijtje te zetten, om je zorgen te bespreken of om bepaalde gebeurtenissen beter te verwerken.
Cursus ‘Stop met Schreeuwen’
Je kind merkt aan jou dat er iets anders is. Het zal alleen vaak niet begrijpen wat dat dan precies is. Probeer het je kind zo goed mogelijk uit te leggen, natuurlijk op een manier die past bij zijn leeftijd of ontwikkelingsniveau. Maak het probleem niet groter dan het is (maar voorkom dat je het bagatelliseert). Wees eerlijk en realistisch in je uitleg, die je je kind geeft. Je wil namelijk graag voorkomen dat je kind onnodig bang wordt en zich ook grote zorgen gaat maken.
Vraag er dan naar en geef aan dat je je zorgen over hem/haar maakt. Luister goed als de ander vertelt waar hij mee zit. Vraag wat hij nodig heeft of waar je mee kunt helpen. Vaak is luisteren al genoeg; soms is concrete hulp bijzonder welkom. Denk dan aan hulp bij een taak of klusje in huis, boodschappen halen, de kinderen een middagje opvangen, een maaltijd koken ed.
We schrijven april 2020. We zitten nu al een aantal weken thuis, binnen, in huis. Door alle Corona-maatregelen mogen we namelijk niet meer naar buiten (behalve voor boodschappen en een frisse neus) en mogen we niet meer naar ons werk (m.u.v. vitale beroepen). Een behoorlijk heftige verandering in ons dagelijkse leven zoals we dat gewend waren.
Spreek met elkaar af wanneer jullie werken (voor school, voor je werk) en wanneer jullie andere dingen kunnen doen. Het is handig om samen een dagschema af te spreken, zodat voor iedereen duidelijk is wat er door de dag gebeurt. Voor kinderen voelt het fijn en vertrouwd als ze zoveel mogelijk dezelfde dagstructuur hebben als die ze gewend zijn. Uiteraard is de structuur nu zeker niet hetzelfde als wanneer ze naar school zouden gaan, maar je kunt die structuur wel zo veel mogelijk nabootsen.
Als je partner ook thuis werkt, dan stem je deze werkzaamheden bij voorkeur af met het werk van je partner. Het is het fijnste als jullie het begeleiden van het schoolwerk onderling verdelen, bijv. de een aan het begin van de ochtend, de ander aan het eind van de ochtend. Op die manier weet je zelf wanneer je de werkzaamheden kunt doen waar je niet bij gestoord mag worden én weten de kinderen dat jij op die momenten niet beschikbaar bent (en je partner kan hen op dat moment begeleiden met hun schoolwerk).
TIP: Merk je dat het overdag toch nog niet al te best gaat? Schrijf dan aan het einde van de dag 3 dingen op die er die dag wél goed gingen. Als je dat iedere dag doet, heb je na een week maar liefst 21 dingen genoteerd. Zo word je heel bewust van de positieve dingen, die in je gezin gebeuren en kun je steeds meer met een positieve bril naar je thuissituatie kijken. Wat er nu thuis gebeurt, is namelijk niet alleen kommer en kwel; er gaan ook dingen goed en er zijn ook iedere dag fijne, positieve momenten. Het is goed om je daar bewust van te zijn en om daar bij stil te staan. 
Het is goed om dagelijks voor voldoende ontspanning en beweging te zorgen. Gelukkig mogen we als gezin wel nog naar buiten om een frisse neus te halen, dus dat betekent dat we dagelijks een wandelingetje mogen maken of een stukje mogen fietsen. Dat kun je heel goed samen met je kinderen doen.
Je merkt waarschijnlijk wel dat het momenteel een behoorlijk belastende en vermoeiende periode is. Er wordt veel van je gevraagd op alle gebied: niet alleen kost het aanpassen naar een nieuw ritme veel energie (waar je de balans inmiddels misschien toch al wel in hebt gevonden), maar je hebt nu ook de hele tijd mensen om je heen, die meer en een langere tijd van je vragen dan anders. Daarbij heb je misschien het gevoel dat je minder af krijgt voor je werk of raak je sneller afgeleid door alles wat er om je heen gebeurt. Dat is geen fijn gevoel.
Nu je 24/7 bij elkaar op de lip zit, is de kans groter dat er irritaties over en weer ontstaan. Niet omdat je elkaar nu ineens niet meer aardig vindt, maar simpelweg omdat je meer van elkaar ziet en meer bij elkaar in de buurt bent. Vandaar dat het goed is om per dag even wat afstand van elkaar te nemen. En dan heb ik het niet over 1,5 meter ;-), maar over je even van elkaar afzonderen. Reserveer daar het liefst ook een vast moment van de dag voor, bijv. na de lunch. Heeft niet iedereen een eigen slaapkamer of heb je niet voldoende kamers in huis waar iedereen alleen kan zitten, spreek dan af waar ieders vaste plekje wordt. Dat plekje kun je leuk aankleden door er kussens of dekens te leggen, zodat het ook voor je kind aantrekkelijk wordt om er even lekker te zitten of te gaan liggen.
Om je goed te voelen en je weerstand op peil te houden, is het belangrijk dat jij en je gezin gezond eten. Dat betekent niet alleen dat je ervoor zorgt dat jullie dagelijks voldoende fruit, groente en vezelrijke voeding binnenkrijgen, maar ook dat jullie regelmatig eten. Houd daarvoor dezelfde eetmomenten aan als anders, zoals een ontbijt, lunch, avondeten en 2x een tussendoortje per dag. Als je gezonde voeding in dezelfde hoeveelheden en op dezelfde eetmomenten aanhoudt als dat je voorheen deed, dan voorkom je allerlei ongezonde eetgewoontes.
Heb je vragen over één van deze thema’s, wil je meer weten over het onderwerp of heb je een andere opvoedvraag?
Je bent zwanger en je hebt het gevoel dat je baby’tje nu ieder moment geboren kan worden. En of je nou het liefst thuis wil bevallen of dat je al van plan bent om sowieso in het ziekenhuis te bevallen, het is altijd handig om een ‘vluchtkoffertje’* klaar te hebben staan. Want ook als je het liefst thuis wil gaan bevallen (of aan het bevallen bent), bestaat de kans dat je toch nog naar het ziekenhuis moet. En dan is niks zo fijn als dat je koffertje klaar staat… Je kunt je wel voorstellen dat je tijdens het opvangen van je weeën met hele andere dingen bezig bent dan met het inpakken van je koffertje. Dan wil je echt niet nog allerlei dingen moeten gaan zoeken…
Goed om te weten
Vanaf 37 weken zwangerschap zou je officieel mogen bevallen, dus vanaf dan is het zeker handig om je koffertje klaar te hebben staan. Je weet van te voren natuurlijk niet of je toch voor die tijd gaat bevallen, dus het kan je een gerust gevoel geven om het koffertje al wat eerder klaar te hebben staan.
Je weet vooraf niet hoe lang je in het ziekenhuis moet blijven, dus neem in ieder geval voldoende mee voor 24 uur. Mocht blijken dat je langer moet blijven, dan kan je partner altijd tussendoor nog wat extra kleding / spullen halen.
Sinds je zwanger bent, heb je waarschijnlijk al speciaal zwangerschapsondergoed aan. Dat is meestal heerlijk vormgegeven, zodat je buik er lekker in past. Dit ondergoed heb je ook nog een tijdje na je bevalling nodig; je ‘dikke’ buik is namelijk niet meteen weg nadat de baby eruit is. 😉 Dat wordt uiteraard wel steeds minder, maar kort na de bevalling is je bolle buik er nog wel even.
Zeker na de bevalling is het fijn om jezelf even te verzorgen, op te frissen of te douchen. Zorg er daarom voor dat je een goedgevulde toilettas bij je hebt; daar stop je eigenlijk hetzelfde in als wanneer je een nachtje weg gaat.
Een bevalling kost enorm veel energie en dat merk je pas echt goed als je bevalling (en dan bedoel ik nu even het proces tot aan de volledige ontsluiting) een paar uur bezig is. Het is dan fijn om wat voedingsmiddelen bij je te hebben, die je direct kunt eten; daardoor hoef je niet te wachten totdat je partner eindelijk terug is van zijn zoektocht naar een snoepautomaat. Uiteraard is het het handigste om vooral voedingsmiddelen te pakken, die niet bederven. Dus als je graag fruit mee wil nemen, dan doe je dat op laatste moment in je koffertje. Voor je partner is het natuurlijk ook fijn om evt. iets te kunnen eten; dat zou je ook mee kunnen nemen.
Zorg dat je alle telefoonnummers bij je hebt (of in ieder geval in je telefoon hebt staan). Denk aan het telefoonnummer van je verloskundige, die je belt op het afgesproken moment (bijv. als je weeën om de zo veel minuten komen) en het nummer van je familie en vrienden die je graag wil laten weten dat je een kindje hebt gekregen.
In sommige ziekenhuizen heb je een muntje nodig voor de rolstoel. En misschien kun je het je nu nog niet voorstellen, maar als de weeën eenmaal goed zijn begonnen, dan is lopen gewoon niet meer zo prettig. Het is dan echt handiger om in een rolstoel te gaan zitten, waarmee je partner je zo snel als hij/zij kan naar de juiste plek brengt.
Op het laatste stuk van je bevalling ben je echt heel hard aan het werk. Dan heb je weinig tijd (of zin) om andere dingen te doen. Maar in de aanloop er naar toe heb je soms best even tijd om iets anders te doen. Je hebt namelijk niet constant weeën. Zeker als je ingeleid wordt in het ziekenhuis, kan het lijken alsof het allemaal een eeuwigheid duurt. Zorg er daarom voor dat je iets bij je hebt waar je graag je tijd mee vol maakt. Dit geldt natuurlijk ook voor je partner.
Zodra de baby er eenmaal is, wil je waarschijnlijk het liefst zoveel mogelijk bijzondere momenten en eerste keren vastleggen. Als kersverse mama heb je waarschijnlijk je baby in je armen liggen en papa zal ook dicht in de buurt zijn. Het is vaak handig om – als dat even kan – iemand anders te vragen om foto’s te maken. Wij hadden zelf het geluk dat de verpleging of een stagiaire het ons al aanbood, zodat we onszelf bezig konden houden met de baby en het zo ook niet konden vergeten.
Als je (soms) een bril of lenzen draagt, is het belangrijk om daar ook nu de juiste spullen voor mee te nemen. Verder kan het handig zijn om je verzekeringspasje en identiteitsbewijs bij de hand te hebben.
Baby’s kunnen na hun geboorte nog niet hun eigen temperatuur reguleren. Het is daarom belangrijk dat ze het warm genoeg hebben. Vandaar dat baby’s vlak na hun geboorte altijd een mutsje op krijgen en in een dekentje gewikkeld worden. Sommige ziekenhuizen geven je kindje een mutsje en/of dekentje als cadeau mee naar huis, maar daar kun je natuurlijk van te voren niet op rekenen. 😉
Helaas kun je niet alles in je koffertje stoppen, want die heb je ook nog op andere momenten nodig. Leg daarom een briefje óp je koffertje waarop je de items schrijft die je op het laatste moment echt niet wil vergeten. Die pak je dus op het laatste moment (of laat je door je partner pakken) en doe je dan nog snel in je koffer.
Goed om te weten
Dat waren alle items die ik meenam in mijn vluchtkoffer. Heb je nog een item gemist dat jij ook heel handig vond in je vluchtkoffer en dat andere bevallende dames absoluut niet mogen vergeten?
‘Waren jullie het maar wat vaker eens over de opvoeding van jullie kinderen… Jullie kinderen zijn nu 12 en 9 jaar en al van jongs af aan lijken jullie het nergens over eens te worden. Als jij verzucht dat je graag wil dat ze wat beter naar je luisterden, dan zegt hij ‘ach, laat ze toch, het is belangrijk dat ze een eigen mening hebben.’. Als hij om 20.00 uur tegen de kinderen zegt: ‘zo, zullen we samen een film kijken?’ dan ontplof jij zo ongeveer, want jij hebt het liefst dat ze iedere avond lekker op tijd in bed liggen. ‘Het is toch vakantie…’, hoor je hem nog zeggen. Je loopt dan maar gauw even naar de keuken om te voorkomen dat jullie er weer woorden over krijgen. Je weet dat het niet goed is om ruzie te maken waar de kinderen bij zijn, maar het lijkt wel alsof je het steeds moeilijke kunt verkroppen. Het lijkt wel alsof jullie ideeën over de opvoeding steeds verder uit elkaar komen te liggen. Het zou zo fijn zijn als jullie op dit gebied wat meer op één lijn lagen!’
Iedereen heeft ideeën over de opvoeding van zijn kind(eren). Sommige ideeën zijn heel duidelijk en bewust, andere liggen wat meer onder de oppervlakte. Maar die zijn er natuurlijk ook. Dat merk je bijvoorbeeld als je iemand anders ziet omgaan met zijn/haar kind. Als je zo’n situatie observeert, dan vind je er iets van, daar voel je iets bij. Soms kun je het daar helemaal mee eens zijn of zelfs denken ‘hoe doen ze dat toch?’ of ‘kon ik dat ook maar zo…’; in andere situaties zie je ouders op hun kind reageren op een manier waar je helemaal niet achter staat en zoals je zelf nooit met je kind om zou willen gaan. En dan heb je natuurlijk nog situaties waarin jezelf op je kind reageert, waarin je tevreden bent over jezelf óf waarin je totaal niet tevreden bent over jezelf…
Zoals je ook wel weet, kun je het niet altijd met elkaar eens zijn. Hoe graag je dat misschien wel zou willen, dat lukt je niet. Accepteer dat ook.
Als ouders hebben jullie (min.) één gezamenlijk belang: jullie willen allebei het beste voor jullie kind(eren). Dat is meteen jullie grootste overeenkomst. Het is belangrijk om dat goed voor ogen te houden.
Uiteraard is het belangrijk om onderwerpen zoals de opvoedaanpak goed met elkaar te bespreken. Soms doen ouders dat al voordat ze kinderen hebben, maar ook als je al kinderen hebt, is het verstandig om dit thema vaker de revue te laten passeren.
Ook als je het niet met elkaar eens bent over het omgaan van een specifieke opvoedsituatie, kun je duidelijke afspraken met elkaar maken. De afspraak moet duidelijk zijn voor jullie beiden; jullie moeten je er beiden aan kunnen houden.
⇒ Komen jullie er toch niet naar tevredenheid uit? Kunnen jullie samen onvoldoende overeenstemming bereiken over jullie opvoedaanpak? En merk je dat de lastige opvoedsituatie blijft bestaan?
Maar wat kun je doen als je het niet meer goed met elkaar kunt vinden en als je merkt dat je relatie steeds slechter wordt? Wellicht denk je op dit moment zelfs al na over de mogelijkheid om te gaan scheiden. Je denkt misschien wel dat je je na een scheiding vast fijner en gelukkiger voelt. En is het niet zo dat als jíj goed in je vel zit dat dat ook beter is voor je kind…? Of werkt dat zo helemaal niet…?
Een andere reden waarom ik dit onderwerp zo interessant vond, had te maken met wat ik in mijn eigen jeugd om me heen zag gebeuren. We woonden vroeger in een leuke straat; het was een jonge buurt, het was er gezellig en de buren werden vaak kennissen van elkaar. Er werden ook regelmatig feestjes gegeven. Die bleken soms iets te gezellig, waardoor onderling nieuwe relaties ontstonden. Dat resulteerde helaas ook in scheidingen en ‘losse’ ouders, die overbleven in onze straat. Dat kreeg ik als kind natuurlijk allemaal niet zo mee, maar wat me toen wél opviel, was dat de kinderen met wie ik speelde zo maar ineens weg waren. Die verhuisden dan uit het niets ergens anders heen, samen met hun moeder. In die tijd begon ik me al af te vragen hoe dat precies zat: waarom gingen sommige ouders uit elkaar en waarom konden ze niet bij elkaar blijven? Waarom lukte dat andere ouders wel? Wat deden zij anders dan de ouders die scheidden?’
Dr. Inge van der Valk werkt bij de onderzoeksgroep Jeugd & Gezin van de Universiteit Utrecht en heeft als expertise kinderen & scheiding. Zij studeerde psychologie en promoveerde op een langlopend onderzoek naar de samenhang tussen ouderlijke conflicten, echtscheiding en het functioneren van jongeren.
Je vraagt ook of een scheiding wel eens te voorkómen is: dat is zeker zo. Je wordt namelijk niet op een ochtend wakker met een slecht huwelijk. Relatie-ondersteuning kan heel zinvol zijn, zeker wanneer je dat in een vroeg stadium inzet. Ook wanneer partners uiteindelijk toch beslissen om te scheiden, is het goed om samen met een onafhankelijke derde stil te staan bij de relatiegeschiedenis, bij onderlinge patronen en bij communicatiestijlen.
‘Als ouders relatieproblemen hebben, dan zien we dat jonge kinderen vaker slaapproblemen hebben, (weer) in bed gaan plassen of op hun duim gaan zuigen of dat ze zelfs opstandig / oppositioneel gedrag vertonen. Oudere kinderen zijn in een dergelijke situatie vaker opstandig of boos (externaliserend probleemgedrag) of zijn verdrietig of trekken zich meer terug (internaliserend probleemgedrag). Het externaliserende gedrag zien we vaker bij jongens, het internaliserende juist meer bij meisjes.
De enige uitzondering op deze regel is een klein percentage kinderen, bij wie er echt sprake was van grote problematiek binnen het gezin en een groot gevoel van onveiligheid. In zulke gezinnen was dan vaak sprake van langdurig hevige conflicten, geweld, verslaving of misbruik. Dan kan scheiding een opluchting zijn en kan het kind zelfs meer rust geven. Maar dit zijn echt de uitzonderingen en komen waarschijnlijk bij minder dan 5% van de gezinnen / kinderen voor.
‘Wat het verhaal over scheidingen lastig maakt, is dat er niet maar één soort scheiding is; het zijn allemaal verschillende situaties. En dat geldt vooral voor complexe scheidingen. Dat betekent ook meteen dat het moeilijk is om algemeen geldende informatie te geven. Met name bij veel ouderlijke conflicten is het maatwerk. Er is helaas nog veel handelingsverlegenheid bij professionals rondom de meest complexe scheidingen. Daarbij komt nog eens dat er een gebrek is aan multidisciplinaire samenwerking. Soms bestaat er wederzijds wantrouwen vanuit disciplines. De transitie en transformatie in de jeugdzorg hebben voor onrust gezorgd en dat heeft weer versnippering in de hand gewerkt. En er is minder aandacht voor preventie.’
‘Deze gedachte klopt helaas niet. Vergeet niet dat een scheiding een rigoureuze beslissing is. Als een huwelijk middelmatig is, dan is dat voor de kinderen prima. Dat wil zeggen: in onderzoek zien we dat het welbevinden* van deze kinderen net zo hoog is als de kinderen van wie de ouders een gelukkig huwelijk hebben.
‘Ook dat is een mythe. Scheiden lijkt een eindpunt, maar je kunt het eerder zien als een nieuwe manier van samen verder gaan. Ouders vergissen zich nl. vaak in hoe lastig het is om na scheiding nog samen goed ouders te zijn. Als je geen partners meer bent maar nog wel ouders dan is het samen opvoeden juist lastig, omdat je eerder tegenstellingen tegenkomt; die worden juist na een scheiding vaak uitvergroot. En je moet na een scheiding nog veel meer dingen met elkaar gaan overleggen, die eerst min of meer vanzelfsprekend waren: wanneer ga je met de kinderen op vakantie, wanneer zie je de kinderen met feestdagen, wat doe je bij belangrijke beslissingen of bij problemen van je kind, wat doen jullie als er een nieuwe partner bij komt, hoe hou je elkaar op de hoogte van de dagelijkse beslommeringen of belangrijke ontwikkelingen. Dat blijft ook na een scheiding doorgaan. Ouders denken er vaak te makkelijk over.’
‘Dat is een lastige mythe. Het lijkt er namelijk op dat we dat inderdaad zo terugvinden in onderzoek. Maar, het onderzoek waarin dat naar voren komt, is een onderzoek waarbij ouders dat zélf aangaven. Je kunt je voorstellen dat je juist bij ouders, die goed met elkaar communiceren, hoort dat het co-ouderschap goed gaat. Als je goed met elkaar kunt communiceren, kun je ook beter alles op elkaar afstemmen en is de kans van slagen van co-ouderschap veel groter. Dus co-ouderschap zou wel eens alleen goed kunnen werken als ouders goed met elkaar communiceren. We weten echter niet hoe het zit bij ouders die niet of moeizaam met elkaar communiceren.
‘Dat is vaak een maatschappelijke opvatting, die niet perse klopt. In ong. 80% van de kinderen gaat het na verloop van tijd weer net zo goed als kinderen van intacte gezinnen. Slechts bij 15-20% van de kinderen gaat het langere tijd niet goed.
‘Voor ouders is het vooral belangrijk dat ze gaan praten: met elkaar, met vrienden, familie, noem maar op. Ga samen met je partner naar een relatietherapeut, een mediator of een andere deskundige. Probeer dit via de huisarts te doen, zodat je het misschien vergoed kunt krijgen. Zoek informatie op, o.a. van de Rijksoverheid en het juridisch loket, zodat je weet wat er allemaal bij een scheiding komt kijken.
Geef je kind daarna zeker twee dagen de tijd om de boodschap aan te laten komen. Het ene kind heeft daar meer tijd voor nodig dan het andere. Zorg dat je in de tijd erna aanwezig en beschikbaar bent voor je kind, zodat hij zijn vragen kan stellen en evt. zorgen kan uiten. Luister naar je kind, hoe is het voor hem / haar, erken zijn emoties, zorg dat hij ruimte krijgt om zijn mening te geven of zijn gevoel te uiten. Geef je kind ook een stem in de nieuwe situatie. Je kind hoeft niet over zaken mee te beslissen, maar je kunt wel rekening houden met wat voor je kind het prettigst of minst vervelend is. Geef je kind de tijd en ruimte voor elke verandering, die staat te gebeuren.
• ‘De beste voorspeller voor goede co-ouderschap na de scheiding is hoe goed je samen opvoedde voor de scheiding. Maar realiseer je ook dat je kunt leren om op een positieve manier met elkaar te communiceren. Ga daar het liefst voor de scheiding al mee aan de slag.
‘Er is bijna geen kind dat blij is wanneer de ouders uit elkaar gaan. Voor jouzelf maar zeker ook voor je kind is een scheiding lastig: de personen, die geacht worden om zijn/haar leven lang voor een fijn, liefdevol en veilig klimaat te zorgen, lijken nu ineens alles overhoop te gooien.
moeder geworden en je verwachtte dat de periode met je nieuwe baby’tje helemaal geweldig zou zijn. Je zou genieten van je pasgeboren kindje, van samen knuffelen, van je baby’tje voor het eerst in bad doen, samen met je partner naar je kindje kijken en bewonderen hoe klein zijn vingertjes, voetjes, het neusje, zijn oortjes zijn. Je keek zo uit naar die mooie tijd, die rose wolk.
Als de kraamtranen langer aanhouden en niet vanzelf ophouden, zou je te maken kunnen hebben met een postpartum depressie. Ook daarvan lees je hieronder wat dat precies is; je leest ook op welke manier het wezenlijk anders is dan de kraamtranen.
De kraamtranen of de babyblues noemen we de huildagen, die moeders de eerste dagen na hun bevalling kunnen hebben. Dit is natuurlijk geen psychische stoornis, maar een gevolg van hormonale veranderingen na je bevalling. De kraamtranen beginnen op (grofweg) de 3e dag na de bevalling en zijn doorgaans na ong. 10-14 dagen weer over. Ze komen vaak voor; bij ong. 50-70% van de kraamvrouwen.
Een postpartum depressie is een depressie, die start in de weken tot maanden na de bevalling. Ongeveer 10-20% van de vrouwen heeft depressieve klachten tijdens de zwangerschap of in de eerste 3 maanden na de bevalling. De kans om voor het eerst of opnieuw depressief te worden is wel het grootst in het kraambed. Ook vrouwen die een miskraam of abortus hebben gehad, kunnen daarna depressief worden.
Daarbij kunnen ook nog eens schuldgevoelens ontstaan. Sommige moeders ervaren weinig tot geen moedergevoelens (je weet dat je eigenlijk blij zou moeten zijn met je kind, maar je voelt het niet), ze hebben het gevoel niks waard te zijn en niet geschikt voor het moederschap. Ze voelen zich angstig of wanhopig. Sommige moeders denken ook aan zelfmoord.
Voor sommige vrouwen is (de periode rondom) de bevalling zo traumatisch dat zij een posttraumatische stress stoornis (PTSS) ontwikkelen. PTSS is een aandoening, die wordt gekenmerkt door het ervaren van 4 soorten symptomen na het meemaken van een zeer ingrijpende gebeurtenis:
Gelukkig ontwikkelen niet alle vrouwen, die de bevalling traumatisch vonden, ook PTSS. Voor de meeste mensen geldt dat als zij iets ingrijpends hebben meegemaakt, het goed helpt om daar veel over te praten met een of meerdere mensen uit hun naaste omgeving met wie zij een vertrouwensband hebben. Voor veel vrouwen helpt het daarnaast in de verwerking om hun ervaringen, angsten, vragen en eventuele grieven ten aanzien van de bevalling te bespreken met degene die de bevalling heeft begeleid. Wanneer er sprake is van de eerdergenoemde PTSS-symptomen en die na enkele weken niet minder worden, dan is het goed om professionele hulp in te schakelen.
De Sinterklaasperiode is best een drukke en onrustige tijd voor kinderen, zeker met de Kerst die er weer snel achteraan komt. Al die cadeaus, Pieten die over het dak sluipen… Hoe hou je het ontspannen en zorg je ervoor dat je kinderen niet te veel opgefokt raken? Denk hierbij ook maar aan gescheiden gezinnen, daar komt de Sint extra vaak.
Lees je dit artikel in de aanloop naar het Sinterklaasfeest? 
Soms hoor je ouders hun kind waarschuwen met opmerkingen als ‘als je nu niet naar me luistert, dan … schrijf ik een brief aan Sinterklaas / zeg ik het tegen Piet en krijg je met de roe / ga je in de zak mee naar Spanje.’. Meestal is het je bedoeling om je eigen woorden met zo’n opmerking kracht bij te zetten, maar wat je eigenlijk doet, is je gezag overdragen aan Sinterklaas. Sinterklaas krijgt nl. de eindverantwoordelijkheid over wat er met je kind gaat gebeuren als hij niet blijft luisteren, terwijl die verantwoordelijkheid toch echt bij jou als ouder ligt. Probeer zo’n situaties te voorkomen door je eigen consequenties aan het gedrag van je kind te verbinden, dus zonder naar Sinterklaas te verwijzen. Dat zul je nl. ook weer moeten doen als Sinterklaas terug is naar Spanje… 😉 
Traditioneel maken veel mensen aan het begin van het nieuwe jaar goede voornemens, jij misschien ook wel. Vaak gaan die goede voornemens over minder eten, meer bewegen, stoppen met roken, meer tijd besteden aan familie en vrienden etc. In de 
Opvoeden is gemakkelijker als je als ouders goed met elkaar kunt samenwerken. Het is belangrijk dat jullie elkaar in de opvoeding niet afvallen en elkaar steunen bij het stellen van grenzen of als je je kind een opdracht geeft. Je mag het zeker met elkaar hebben over hoe je met de kinderen omgaat en welke grenzen je het liefst wil aangeven, maar doe dat niet waar de kinderen bij zijn.
Maak een lijst van de taken, die gedaan moeten worden en verdeel deze onder de gezinsleden, inclusief alle volwassenen en kinderen die oud genoeg zijn om mee te doen. Kijk bijvoorbeeld eens naar de spitsmomenten, zoals ’s ochtends voordat je kinderen naar school gaan (en jij op tijd op je werk wil zijn) of ’s avonds als de kinderen naar bed moeten. Kan je kind al zelf zijn kleren aantrekken of zelf zijn gymspullen bij elkaar zoeken? Bespreek samen wat een handige verdeling is, wie doet wat het liefst (of juist niet) of wie kan wat het beste / snelste. Deze verdeling hoeft uiteraard niet iedere dag hetzelfde te zijn.
Wil je graag een thema-avond over opvoeden bijwonen?
Akse Coaching 