Gezond eten is belangrijk; dat weten we allemaal. Maar wist je ook dat gezond eten niet alleen belangrijk is voor de lichamelijke groei, ontwikkeling en gezondheid, maar ook voor de cognitieve en sociale vaardigheden van je kind (0-18 jaar)?
Kinderen en tieners, die gezond eten zijn namelijk minder vaak ziek, kunnen zich beter concentreren en zitten beter in hun vel. Ze hebben zelfs minder kans op hart- of vaatziektes als ze volwassen zijn.
Helaas is het eetpatroon van jeugdig Nederland niet optimaal. Voor alle leeftijdsgroepen geldt dat ze gemiddeld te weinig groente, fruit, vis en vezels eten. Als volwassenen weten we dat juist dat de gezonde ingrediënten zijn en we zagen graag dat onze kinderen daar voldoende van aten.
De grote vraag is alleen: hoe zorg je er nou voor dat je kind die gezonde ingrediënten daadwerkelijk gaat eten? Daar wil ik je in dit artikel graag een aantal praktische tips voor geven.
Dit artikel verscheen eerder in aangepaste vorm verschenen op de website van CJG043 met als titel ‘Je kind gezond leren eten – Tips van een opvoedcoach‘. Hieronder lees je de uitgebreidere versie.
(1) Zorg voor gezonde producten in huis.
De meest voor de hand liggende tip is natuurlijk om zelf vooral de gezonde producten in huis te halen. Als je geen ongezonde producten in huis hebt, kan je kind ze thuis ook niet eten. Dat is een heel logische en duidelijke stap, die je als ouder makkelijk kunt zetten. Dat betekent ook dat je als ouder zelf in de hand hebt hoe gezond je kind eet. Je haalt gezonde ingrediënten en producten in huis, waardoor je gezonde maaltijden kunt bereiden. Alleen is dat natuurlijk nog geen garantie dat je kind jouw gezonde maaltijd daadwerkelijk gaat eten. Daar heb je weer andere strategieën voor nodig.
Uiteraard begrijp ik ook wel dat jij of je kind het fijn vindt om een aantal ongezonde producten in huis te hebben. Maak daar dan duidelijke afspraken over. Spreek met je kind af hoe vaak per dag en wanneer je kind een snoepje, koekje of iets anders mag eten. Een duidelijke afspraak is bijvoorbeeld: je mag 1x per dag een ongezond tussendoortje en dat eten we ’s middags als je thuis komt uit school. Zo weet je kind dat het wel af en toe een snoepje of koekje mag eten, maar niet de hele dag door.
Wil je meer tips over hoe je omgaat met het snoepen van je kind? Klik dan hier om mijn artikel ‘Snoep, snoep en nog eens snoep – Hoe je een eind maakt aan het gezeur over snoep.’ te lezen.
————————————————-
Maak je je zorgen over je kind (0-16 jaar) dat moeite heeft met luisteren, slapen, eten of zindelijk worden?
Of heb je een andere opvoedvraag, waar je graag een antwoord op wil?
Lees dan hier wat ik voor je kan doen om dat op te lossen.
Wil je eerst meer over mij en m’n bedrijf weten?
Lees dan hier meer over m’n achtergrond.
————————————————-
(2) Laat weten wat je kind goed doet
Stimuleer je kind op een positieve manier om de maaltijd, die je hebt klaar gemaakt, te proeven. Eén van de belangrijke aspecten van positief stimuleren is dat je je kind laat weten wat het goed doet aan tafel. Benoem wat jíj vindt dat je kind goed doet. Bijv. benoem dat je kind goed aan tafel blijft zitten, dat het netjes met zijn bestek eet, dat het goed is dat het van alles een hapje proeft en ga zo maar door. Hoe klein of onbeduidend het in jouw ogen ook is, voor je kind is het ontzettend belangrijk om te weten wat het goed doet. Dat stimuleert je kind namelijk om dat vaker te gaan doen.
Klik hier om te lezen hoe je je kind waardevolle complimenten geeft.
(3) Proeven, proeven, proeven
Je kind leert alleen gezond te eten door het gezonde eten ook daadwerkelijk in de mond te nemen en te proeven. Stimuleer je kind dan ook om iets nieuws te proeven. Sommige kinderen vinden dat heel spannend en hebben jou nodig om hen over die drempel te helpen. Dat gaat vaak eerst gepaard met weerstand en ongemak, maar zodra ze het eenmaal geproefd hebben, merken ze dat het eigenlijk best wel meeviel. Dat is een belangrijke succeservaring voor je kind. En die ervaring maakt de kans groter dat hij de volgende keer iets makkelijker het volgende nieuwe ingrediënt durft te proeven.
Laat kinderen trouwens ook producten of ingrediënten proeven, die ze nu (nog) niet lekker vinden. We weten dat het soms nodig is om 10-15 keer iets te proeven om het te leren waarderen en om het zonder mopperen te eten (en bij sommige producten nog wel vaker…). Blijf het dus toch aanbieden; de aanhouder wint. Door het te blijven aanbieden en proeven, leert je kind uiteindelijk om het te eten.
————————————————-
Wil je mijn nieuwste, waardevolle OpvoedTips als eerste in je mailbox ontvangen?
Klik dan hier hoe je dat – heel eenvoudig – voor elkaar krijgt.
————————————————-
(4) Geef je kind een passende portie.
Geef je kind een passende portie. In praktijk betekent dat vooral: geef je kind niet te veel. Stel je zelf maar eens voor dat je veel van iets moet eten wat je niet lekker vindt; dan krijg je het idee dat het nooit zal lukken of begin je er niet eens aan. Te grote porties werken dus ontmoedigend en demotiverend. Begin daarom met kleine porties; doe van alles wat je klaar hebt gemaakt een klein schepje op zijn bord. Daardoor is de hoeveelheid te overzien en de kans groter dat je kind het gaat proeven.
Bijkomend voordeel: Zo zorg je er ook nog eens voor dat iedereen aan tafel hetzelfde eet, alleen de hoeveelheid kan per persoon verschillen.
(5) Realistische verwachtingen
Als je pas begint met een nieuwe aanpak op het gebied van leren eten, mag je helaas niet verwachten dat je kind meteen een stuk beter gaat eten. Verwacht dus in het begin geen wonderen. Je moeilijk-etende kind zal echt niet ineens alles gaan eten. Leren eten is echt een leerproces en gaat met vallen en opstaan. Wanneer je vasthoudt aan deze basistips, een duidelijke opvoedaanpak hanteert en die ook nog eens lang genoeg en consequent volhoudt, dan gaat het ook jou lukken om je kind te leren gezond, gevarieerd en genoeg te eten.
————————-
Volg me nu ook op Facebook en/of Instagram voor jouw dagelijkse portie OpvoedInspiratie.
————————-
Wil je graag reageren op dit artikel?
Dat mag! Houd het dan wel constructief, liefst in de vorm van ‘Tips & Tops’. Zet jouw reactie dan onder dit bericht. Dankjewel alvast voor je reactie!
Wil je graag meer tips over leren eten en positief opvoeden?
Kom dan eens naar een lezing of workshop, die ik over dit thema houd. Klik hier om te zien wanneer de volgende thema-avond gepland staat en/of stuur een e-mail naar info@aksecoaching.nl om er een samen met mij te organiseren.
Het is natuurlijk ook mogelijk om ‘op maat’ adviezen te krijgen in een gesprek één-op-één; we plannen dan samen een intakegesprek (dat kan o.a. bij mij op kantoor of via beeldbellen).
Ik hoop van harte dat je op basis van deze tips op een leuke manier aan de slag kunt met jouw manier van opvoeden én dat samen aan tafel eten gezelliger zal verlopen. Ik wens jullie vele mooie maaltijden samen!
Met vriendelijke groet,
Joyce Akse
Opvoedcoach & Psycholoog | http://www.aksecoaching.nl | info@aksecoaching.nl
© 2022. Joyce Akse / Akse Coaching, alle rechten voorbehouden.
————————-
Wil jij meer OpvoedTips van Joyce lezen én ze als eerste in je mailbox ontvangen?
Dat kan! Helemaal gratis en vrijblijvend. Aanmelden is heel eenvoudig.
Cadeau: Als welkomstcadeau ontvang je meteen na je aanmelding het E-book ‘Nóg meer genieten van je kind – 5 x 5 OpvoedTips’. Je leest er hier meer over.
————————-
Klik hier voor jouw dagelijkse portie OpvoedInspiratie op Facebook.
Referenties behorend bij dit artikel:
– Hartstichting (website).
– Richtlijn Voeding en eetgedrag (2017). Nederlands Centrum Jeugdgezondheidszorg. (website).
Lees ook andere artikelen van Joyce met waardevolle OpvoedTips:
– ‘Mijn kind kan maar niet aan tafel blijven zitten.’ | In 9 stappen naar meer rust aan tafel.
– ‘10 basistips om je kind of tiener beter naar je te laten luisteren‘
– ‘10 basistips om je kind of tiener beter te laten eten (incl. praktische tips).‘
– ‘10 basistips om je baby, kind of tiener lekker te laten slapen.‘
– Wat doet een opvoedcoach eigenlijk? | Joyce Akse vertelt.
Klik hier voor andere opvoedtips, bijv. over voeding, media, beweging ed.
© De foto van Joyce Akse is gemaakt door Ilona Tychon Fotografie.
Ga (terug) naar de website van ‘Akse Coaching – Opvoedcoaching & Opvoedadvies’.
Als ouder wil je niets liever dan dat je kind goed in zijn vel zit. Voor kinderen met overgewicht kan dat best lastig zijn. De kans is groot dat ze dagelijks de lichamelijke én mentale gevolgen van hun overgewicht ervaren. Vandaar dat het ontzettend belangrijk is om je kind te helpen om van zijn overgewicht af te komen. Maar hoe doe je dat…?
‘Ik ben zelf al sinds mijn jeugd bezig geweest met kinderen en hun ontwikkeling. Ik deed vrijwilligerswerk bij de scouting en kindervakantiewerk bij ons in het dorp. Als promovendus ben ik gestart bij het KOALA geboorte cohort; dat was een onderzoek waarbij we kinderen over de tijd volgden. Bij mijn promotieonderzoek richtte ik me op de invloed die de thuissituatie van kinderen kan hebben op hun overgewicht en dan specifiek op de regels die ouders hanteren op het gebied van voeding en eten. Zo wilde ik o.a. weten welke regels ze precies in huis hadden, welke kinderen vaker of juist minder vaak overgewicht hebben, welke kinderen meer of juist minder bewegen.
Ik ontdekte een aantal patronen; bijvoorbeeld dat kinderen die veel tv kijken vaak ook een ongezond eetpatroon hebben. Deze kinderen lopen dus eigenlijk een dubbel risico om overgewicht te krijgen. Het omgekeerde zagen we ook: kinderen, die meer bewegen, eten gezonder. We zagen dus dat specifieke gedragingen ‘clusteren’, ze hangen met elkaar samen. Naar aanleiding daarvan wisten we dus ook dat je bij de aanpak van overgewicht niet alleen naar het eetpatroon moet kijken maar ook naar andere factoren zoals beweging, tv kijken ed. Dit onderzoek hebben we vervolgens uitgebreid naar andere instellingen waar gezinnen veel mee te maken hebben, zoals de kinderopvang, peuterspeelzalen, scholen; ook onderzoeken we nu naar wat ouders al kunnen doen tijdens de zwangerschap om te zorgen dat hun kinderen gezond en fit worden.
Jessica Gubbels is universitair docent en onderzoeker bij de afdeling Gezondheidsbevordering van de Universiteit Maastricht. Na haar bacheloropleiding Gezondheidswetenschappen, volgde ze de master Health Education and Promotion in Maastricht.
‘Strikt genomen bedoelen we met ‘overgewicht’ dat een kind te zwaar is ten opzichte van zijn lengte; het gaat daarbij dus altijd om de verhouding tussen de lengte en het gewicht van een kind (Body Mass Index; BMI). Daar kleven wel een aantal nadelen aan. Kinderen groeien bijvoorbeeld altijd met ‘horten en stoten’, dus soms zijn ze een tijdje wat zwaarder ten opzichte van hun lengte, dan weer wat lichter en dan is de verhouding weer in orde. Het meten van het gewicht is ook gevoelig voor ‘foutjes’: het maakt – zeker bij jonge kinderen – uit of hij pas gegeten heeft of net een volle luier heeft. Daarbij heeft ieder kind een andere lichaamsbouw met meer of minder spier- of vetmassa.
‘Je hebt verschillende gradaties in overgewicht; we spreken van overgewicht en ernstig overgewicht (oftewel obesitas). Bij volwassenen komt ook ‘morbide obesitas’ voor, maar bij kinderen gelukkig bijna niet.
‘Aan de buitenkant zie je dat kinderen dikker zijn en dat hun kleding niet goed meer past. Kinderen met ernstig overgewicht kunnen soms ook al lichamelijke klachten krijgen, waar soms zelfs al medicatie voor nodig is. Dat betekent dat kinderen echt duidelijk ziek kunnen worden van hun overgewicht. Zelfs ziektes, gerelateerd aan overgewicht, die vroeger aangeduid werden als ‘ouderdomsziekte’ (zoals diabetes type 2) komen nu al voor bij kinderen. Op lange termijn zie je dat kinderen met overgewicht later grotere kans hebben op hart- en vaatziektes, hoge bloeddruk, kanker, verminderd functioneren van allerlei organen (o.a. de lever) en eerder overlijden.
‘Hoe vaak overgewicht voorkomt, is afhankelijk van de leeftijd, van bepaalde regio’s waar kinderen wonen en van bepaalde landen. Gemiddeld genomen zie je bij ongeveer 10-15% van alle kinderen in Nederland overgewicht en neemt het percentage toe met de leeftijd. Obesitas komt doorgaans voor bij minder dan 5% van alle kinderen; ook dat loopt sterk op met de leeftijd, dus de kans op obesitas wordt groter naarmate je ouder wordt. Tegenwoordig zie je dat overgewicht en obesitas over de algehele populatie toeneemt, dus zelfs bij kinderen.’
‘Wat ouders tijdens het eten doen, dus de regels die ze hebben of wat ze tijdens het eten tegen hun kind zeggen, zijn vaak vaste gewoontes of patronen. Daar spelen ook factoren als stress, tijdsdruk en hun eigen opvoeding in mee. Soms weten ouders ook wel dat ze het beter anders kunnen aanpakken, maar dan vervallen ze toch in een patroon van dingen die minder goed zijn. Je ziet ook dat ouders soms in een vicieuze cirkel met hun kind terechtkomen: het kind doet iets dat niet gewenst is (bijv. het kind kijkt veel tv) en ouders gaan dat verbieden of beperken. Dat maakt dat het kind het juist meer wil gaan doen. Dat is lastig om te doorbreken. We weten dat een negatieve aanpak vaak niet goed werkt. Stimuleren van wat wél goed gaat, werkt veel beter, weten we uit onderzoek.
‘We weten uit onderzoek dat een vaste structuur aanhouden het makkelijker maakt om nieuwe gewoontes aan te leren. Zo kun je dus het beste een vast moment op de dag aanhouden om fruit te eten en om samen te bewegen. Kinderen varen wel bij structuur; die duidelijkheid vinden ze fijn. Dat maakt het makkelijker om te doen en vol te houden.
‘De eerste mythe, die ik vaak tegenkom, heeft te maken met wat een gezond voedingspatroon precies is. Vooral in de social media komt verkeerde informatie veel voor. Daar is ineens iedereen expert. Er zijn bijvoorbeeld verschillende meningen over hoe je gezond kunt blijven; die worden op social media ineens gepresenteerd als dé waarheid, terwijl dat niet op wetenschappelijk onderzoek gebaseerd is. Dat geldt o.a. voor allerlei diëten en diverse aanpakken. Er is nou eenmaal niet één makkelijke oplossing die voor iedereen werkt. Als dat wel zo was, dan bestond er geen probleem meer op het gebied van overgewicht. Het is goed om kritisch te kijken naar wat er precies gezegd wordt.
Wat je ook vaak tegen komt, is dat mensen een verkeerd beeld hebben van wat overgewicht precies is en of hun eigen kind overgewicht heeft. Ouders weten soms niet wat een realistisch beeld is van wat het gewicht van een kind zou moeten zijn. Zelfs als hun kind te zwaar is, ziet de meerderheid van de ouders dat niet en ondernemen ze geen actie, met alle gevolgen van dien. Dat zie je vooral bij ouders van jongere kinderen. Bij oudere kinderen zie je soms het omgekeerde: ouders denken dat het kind te zwaar is terwijl dit niet het geval is. Beiden situaties zijn uiteraard zorgelijk.
Ouders kunnen natuurlijk starten met het toepassen van de tips uit dit artikel. Ze kunnen een begin maken met ‘niet meer verbieden’. Je moet als ouder zeker grenzen stellen, maar het is belangrijk om dat op een positieve manier in te steken. Maar vaak zijn gezinnen als er sprake van overgewicht is dit punt al gepasseerd, en zitten ze in die negatieve spiraal. Het kan dan goed zijn om hulp te zoeken.
‘Als je hulp gaat zoeken voor je kind, dan is het goed om dat op een positieve manier met je kind te bespreken. Het is vooral belangrijk om de nadruk te leggen op hoe belangrijk het is om lekker in je vel zitten, om je fijn te voelen in je eigen lijf en om sterk en fit te zijn. Bespreek met je kind hoe jullie er samen voor kunnen zorgen dat je kind weer lekker in zijn vel zit. Dan heb je een heel ander gesprek dan wanneer je aangeeft dat je kind te dik is en daar wat aan moet doen, of dat je kind niet mag gamen of juist moet gaan sporten omdat hij te dik is. Kritiek van je ouders op je gewicht en daardoor een verstoorde relatie heeft op de langere termijn misschien veel negatievere gevolgen dan die paar kilo te veel.
Wil jij meer OpvoedTips van Joyce lezen én ze als eerste in je mailbox ontvangen? 
Alle kinderen hebben wel eens geen zin om te eten, jouw kind vast ook. En er zijn altijd wel dingen die je kind eet, dus dat is niet meteen een reden om je grote zorgen te maken.
Het is belangrijk om door de dag vaste momenten te hebben waarop jullie eten. Begin met een ontbijt, neem dan een tussendoortje*, dan volgt de lunch, dan kun je weer een tussendoortje pakken en vervolgens sluit je de dag (op eetgebied) af met de avondmaaltijd.
Voldoende drinken is belangrijk, ook voor je kind. Maar, als je kind te veel drinkt, dan gaat dat ten koste van zijn eetlust. Dus: als je kind voor het eten te veel drinkt, dan heeft hij minder honger. Zeker als je kind dan ook nog eens graag drankjes met suiker drinkt, want die zorgen voor een groter verzadigd gevoel.
Deze tip ken je waarschijnlijk wel: zorg ervoor dat je als gezin zoveel mogelijk samen aan tafel eet. Alleen is dat vaak helemaal niet haalbaar. Vandaar dat ouders vaak denken: dat gaat ons toch niet lukken, dus laat maar…
Wat doorgaans dus wel haalbaar is, is om aan tafel te gaan zitten tijdens het eten. Als je de tv aan hebt staan, als je steeds op je telefoon kijkt of als er speelgoed op tafel ligt, dan zorgt dat voor afleiding. En afleiding zorgt er weer voor dat je niet merkt hoeveel je precies eet. Je eet dan meer op de ‘automatische piloot’ en je staat niet stil bij je ‘hongergevoel’.
Wist je al dat het soms tot wel 10-15 keer aanbieden kan duren voordat je kind een ingrediënt of gerecht leert waarderen? 
Ik hoor vaker van ouders dat het klaarmaken van de warme maaltijd zo veel tijd kost. Niet omdat ze dan één gerecht klaarmaken voor hun gezin, maar omdat ze meerdere dingen klaarmaken, zodat iedereen aan tafel wat kan eten.Bijvoorbeeld:
Soms kan een maaltijd zo frustrerend zijn: je wil als ouder zo graag dat je kind een hap proeft van wat je hebt klaargemaakt. Je weet dat het goed en veilig is klaargemaakt en dat er eigenlijk geen reden is om het niet te eten. Toch protesteert je kind en wil je kind het niet. Dat kan voor een groot gevoel van frustratie, boosheid of misschien wel woede zorgen.
Als je kind actief is, veel lichaamsbeweging heeft en lekker veel buiten speelt, dan is de kans veel groter dat je kind een goede eetlust heeft dan wanneer het een lekker luie dag heeft gehad. Dus voldoende beweging wekt de eetlust op.
De relatie tussen eten en slapen wordt in het dagelijks leven vaak weinig gelegd, toch is die duidelijk aanwezig. We weten namelijk dat kinderen, die (te) weinig slapen, meer kans hebben op overgewicht. Te weinig slaap leidt namelijk tot een toenemend hongergevoel.
Als je kind op dit moment niet goed eet, dan merk je al snel dat dat negatieve gevolgen heeft voor de sfeer en gezelligheid aan tafel. Hoe meer jij bezig bent met het slechte eten van één van je kinderen, hoe groter de kans is dat jij gefrustreerd, boos of kwaad wordt. En jouw negatieve reactie op je kind komt ook de band met je kind niet ten goede.
Als je aan deze 10 basisvoorwaarden hebt voldaan, dan ben ik ervan overtuigd dat je kind beter gaat eten. Uiteraard werken deze voorwaarden niet van vandaag op morgen en is het belangrijk dat je er de komende weken 2-3 consequent mee aan de slag gaat.
Je hebt net een hele tijd in de keuken gestaan om voor je gezin een lekkere maaltijd klaar te maken. Je roept ‘we kunnen eten’ en na een tijdje zit iedereen aan tafel. Zodra je de deksels van de eerste pan af haalt, hoor je het je kinderen alweer zeggen: ‘Getver, dat vind ik niet lekker. Dat ga ik echt niet eten!’.
Je hebt het gevoel dat er maar weinig is dat je kinderen lekker vinden. De ‘p- gerechten’ (pasta, patat, poffertjes, pannenkoeken en pizza) gaan er meestal wel in, vlees ook wel, maar zodra het ook maar iets weg heeft van aardappels of – en dat is vaak nog het allerergste – groente, dan wordt het problematisch. Nou goed, ze eten wel erwtjes en wortels uit blik, maar dat is dan ook haast het enige dat ze qua groente willen eten. En hoewel je je vroeger ook voorgenomen had om absoluut niet apart te gaan koken, begin je daar nu toch langzaam over te twijfelen. Jij en je partner willen graag wat meer afwisseling in jullie maaltijden en dus niet alleen maar erwtjes en worteltjes eten, maar dan heb je wel iedere keer gezeur en commentaar aan tafel.
Kinderen zeggen soms iets zonder duidelijke reden, gewoon om eens uit te proberen wat er gebeurt als ze het zeggen. Als je kind dus nog eens iets zegt als: ‘vind ik niet lekker’, dan reageer je hooguit met ‘ok’. Je laat op die manier horen dat je je kind gehoord hebt, maar je gaat verder niet in op de opmerking.
* Als je kind jou opmerkingen hoort maken over het eten, dan leert je kind dat het normaal is om iets van het eten te vinden en om er iets over te zeggen. Dus als jij iets zegt als ‘Waarom heb je nou weer paprika in de saus gedaan? Je weet toch dat ik dat niet lekker vind.’, dan merkt je kind dat je iets van het eten mag vinden en er iets over mag zeggen. Jouw boodschap is dan (onbedoeld): je mag commentaar geven op het eten dat klaargemaakt is.
Ook aan tafel is het belangrijk dat je kind weet waar hij aan toe is. Kinderen zijn op alle gebieden gebaat bij duidelijkheid; dat geeft hen meer grip op de wereld om hen heen. Ze weten dan beter wat er van hen verwacht wordt en dat geeft een stukje rust en vertrouwen.
– Spreek af dat je kind altijd proeft van wat je klaargemaakt hebt.
Om ervoor te zorgen dat je kind gevarieerd leert eten, is het belangrijk om ook ‘nieuwe’ ingrediënten of gerechten te leren eten. Blijf dus niet hangen in de gerechten, die je kind nu nog maar eet en bereid het ‘aanbod’ stap voor stap uit.
O ja, en aan het einde van die 10-15 weken heeft je kind het ingrediënt of gerecht (in dit geval de bloemkool) leren waarderen; dat betekent dat het het zonder veel gemopper zal eten. Dat wil echter nog niet zeggen dat je kind het gerecht nu ineens ontzettend lekker vindt. Het heeft het dan wel leren eten, het is gewend aan de smaak, textuur, gevoel in de mond etc. en dat is precies waar het blijven aanbieden voor zorgt. Uiteraard mag je kind andere gerechten nog steeds lekkerder vinden dan bloemkool. De winst zit ‘m erin dat je kind de bloemkool nu zonder veel gemopper gewoon eet.
Het is belangrijk om je kind uit te leggen dat er niks mis is met het eten dat je klaargemaakt hebt, dat het veilig is om te eten en dat het eetbaar is. Je hoeft het dus niet lekker te vinden om het toch te kunnen eten.
Tijdens alle voorbereidingen, die je voor de feestdagen al allemaal hebt, heeft je kind (4-12 jaar) misschien ook nog kerstdiner op school… (*) Dat is natuurlijk ontzettend gezellig en voor je kind zeker een speciale gelegenheid, alleen wordt er dan meestal ook van de ouders enige hulp verwacht. Nou zijn de meeste ouders echt wel bereid om dan een handje te helpen, maar aangezien het in de laatste werkweek van het jaar toch al zo druk is, vindt jij het als ouder misschien wel fijn om óók wat hulp te krijgen…
Is jouw kind een ‘lastige’ eter? Vindt hij/zij maar weinig lekker? Eet hij/zij het liefst veel van hetzelfde? Eet hij/zij vaak te weinig (of juist te veel)?
Zet jouw reactie dan onder dit bericht. Houd het wel constructief, liefst in de vorm van ‘Tips & Tops’. Dankjewel voor je medewerking!
Op uitnodiging van L1 Radio mocht ik in het programma van Ruud en Kris (dd. 8-9-’16) vertellen over hoe je je kind leert om iets te eten wat hij niet lekker vindt.
Zorg ervoor dat je kind steeds min. één hap proeft van wat er op tafel komt, dus ook van wat hij niet lekker vindt. (En met proeven bedoel ik: in de mond doen, kauwen, doorslikken). Eén hap is op zich natuurlijk erg weinig, maar in het begin van het leerproces wel genoeg; stel jouw eigen verwachtingen dus bij naar beneden. De reden hiervan is dat je – om iets te leren eten – klein moet beginnen; vandaar dat je aanvankelijk heel weinig geeft. Dat mag na 3-4 keer natuurlijk steeds iets meer worden.
Laat je kind meegaan naar de winkel en laat hem (binnen door jou gestelde grenzen) kiezen wat jullie gaan eten. Bijv. ‘Wil je vanavond liever broccoli of erwtjes eten?’
Het is geen goed idee om je kind te dwingen om (meer) te eten. We zijn van oudsher gewend om te zeggen ‘eet je bord leeg’, ‘eet nu nog 3 hapjes’ of om het speels aan te bieden met ‘een hapje voor mama’… Daarmee ga je helemaal voorbij aan het hongergevoel van je kind. Je weet als ouder namelijk niet hoeveel honger je kind nog heeft. Je mag er van uit gaan dat je kind gaat eten zodra hij honger heeft.
Zorg ervoor dat iedereen voldoende aandacht heeft voor zijn eten. Als je voor de tv eet, dan let je niet goed genoeg op op wat er precies op je bord ligt en heb je ook minder aandacht voor de hoeveelheid die je eet. Kinderen kunnen dan bijv. minder of juist meer gaan eten dan waar ze eigenlijk behoefte aan hebben.
Je hoort het je kind zo zeggen: ‘vind ik niet lekker’, ‘lust ik niet’ of ‘blèèèèèèh’. Kinderen zeggen soms iets om (onbewust) te zien welke reactie dat bij jou uitlokt. Dat hoeft in principe nog niet te betekenen dat hij het ook echt niet lekker vindt (kan uiteraard wel). Bij dit soort opmerkingen volstaat het dan ook om te zeggen ‘ok’. Niets meer, niets minder. Je geeft hiermee aan dat je gehoord hebt wat je kind zei, maar je gaat er verder niet op in. Laat je ook niet uit de tent lokken om toch verder te reageren.
Akse Coaching 